2o ΒΡΑΒΕΙΟ

Το βραβείο της απόδρασης!

Προχθές η καλή μου φίλη απο το Διασκέσιςhttp://diaskeseis.blogspot.com/  μου έδωσε αυτό το βραβείο και την ευχαριστώ πολύ!.

Γυρνώντας λοιπόν κάποια χρόνια πίσω θα σας πω για μια διήμερη απόδραση στα Γρεβενά και για την ακρίβεια λίγο πιο πάνω στους Φιλιππαίους,στο ξενοδοχείο "Λεωνίδας". Είχαμε αποφασίσει παρέα με ένα φιλικό ζευγάρι και τα παιδιά τους να πάμε την δεύτερη μέρα Χριστουγέννων για να να μην είμαστε μακρυά από τους δικούς μας ανθρώπους  αφενός και αφετέρου να μην έχει πολυ κόσμο.
Ετοιμάζω λοιπόν μια τεράστια βαλίτσα , γιατί τότε ήταν πιο μικρά τα παιδιά και είχα μια ανασφάλεια σχετικά με τα ρούχα.Μην λερωθούν ,μην βραχούν   στα χιόνια....
Κατεβαίνουμε λοιπόν μες στην καλή χαρά ολη η οικογένεια στο αυτοκίνητο , μπαίνουμε μέσα , βάζει το κλειδί στην μηχανή ο άντρας μου , τίποτε... Ξανά και ξανά αλλά δεν....
Ωραία ξεκινάμε σκέφτομαι...
Βγαίνει έξω κοιτάζει την μηχανή και μου λέει ξεμείναμε απο μπαταρία...
Εκείνη την ώρα παίρνει τηλέφωνο ο φίλος μας.Του εξηγούμε τι έχει γίνει και λέει εμείς ξεκινάμε πάντως, θα τα πούμε μετά!!
Τι να κάνει κι άντρας μου αρχίζει να ψάχνει για μπαταρία....Δεν ήταν και εύκολο δεύτερη μέρα Χριστουγέννων...
Τέλος πάντων μετά απο κανένα δίωρο και αφού την ακριβοπλήρωσε ανεβαίνει στο σπίτι και μας λέει, ξεκινάμε...
Μέσα στο ασανσέρ συναντάμε ενα συγκάτοικο..
-Για που το βάλατε ρωτάει?
-Γρεβενά για διήμερο ,η απάντηση.
-Καλέ ειναι δυνατόν, απαντάει.Δεν θα μπορέσετε να φτάσετε εχει πιάσει πολύ χιόνι εκει πάνω...Δεν ακούσατε???
Δεν πτοηθήκαμε και ξεκινήσαμε. Έξαλλου είχαμε ξεσηκωθεί όλοι...
Τέλος πάντων για να μην μακρηγορώ μετά από ταξίδι 2 ωρών όπου όντως μετά τα Γρεβενά ήταν όλα κάτασπρα και η διαδρομή  δύσκολη και αφού κοντεψε να πέσει πάνω μας ενα εκχιονιστικό(με χίλια κατέβαινε!!!) φτάσαμε στο ξενοδοχείο..

Είναι πανέμορφο με ξύλινα και πέτρινα σπιτάκι όλα με τζάκι.Οι φίλοι μας ήδη είχαν φτάσει και έτσι πήραμε κι εμείς ενα δωμάτιο στο ίδιο σπιτάκι δίπλα τους.

Ανάψαμε το τζάκι για να ζεσταθούμε και να χουχουλιάσουμε.Τα παιδιά ηταν κατενθουσιασμένα!

Αφού ξεκουραστήκαμε είπα να ανεβώ στο πάνω μέρος για να αδειάσω την βαλίτσα.
Εκεί ομως είχα ενα ατύχημα.Ο μικρός μου γιος την ειχε σφηνώσει στην άκρη της σοφίτας και στην προσπάθεια μου να την βγάλω χτύπησα στο νύχι του ποδιού και άρχισα να αιμορραγώ. Έβαλα ενα χανζαπλαστ και γάζες και προσπάθησα να σταματήσω την αιμορραγία...Η ζημιά ομως είχε ήδη γινει....Το νύχι μου ήταν στον αέρα και στηριζόταν λίγο στη ρίζα . Όμως ηδη είχε φτάσει η ώρα του βραδινού φαγητού και έπρεπε να ανεβούμε στην τραπεζαρία...(Το ξενοδοχείο ειναι σαν ένα μικρο χωριουδάκι και τα σπιτάκια ειναι χτισμένα αμφιθεατρικά). Πάω να βάλω τις μπότες μου, τίποτε...Πως να μπουν άλλωστε με το πόδι μπανταρισμένο... Όμως δεν ήθελα να χαλάσω την μικρή μας απόδραση και ετσι βρήκα την λύση. Είχε ο άντρας μου μαζί του ενα ζευγάρι παπούτσια σαν μποτάκια και έτσι φόρεσα αυτά. Φανταστείτε εμένα που δεν είμαι και ψηλή με 42 νούμερο παπούτσι! Ένας  άνθρωπος κοντός με κάτι παπούτσια τεράστια!!! Αφού γελούσα και μόνη μου ανεβαίνοντας για την τραπεζαρία κούτσα-κούτσα...
Την επόμενη μέρα όμως άρχισα να πονάω αρκετά και μετά απο τηλεφώνημα στην ξαδέλφη μου η οποία ήταν νοσοκόμα και εξηγώντας της το ατύχημα μου με προέτρεψε να επισκεφθώ το νοσοκομείο κατεπειγόντως. Ξέχασα να γράψω πως οι καλοί μας φίλοι ειχαν ήδη προγραμματίσει εκδρομή στην γειτονική Σαμαρίνα.
Ξεκινήσαμε λοιπόν να κατεβούμε στα Γρεβενά ,για το νοσοκομείο. Μόλις φτάσαμε και μου το είδαν οι γιατροί μου είπαν πως το νύχι έπρεπε να βγει.Τι να κάνω λοιπόν αφού έπρεπε και με το φόβο της μόλυνσης , κάθισα ήσυχα-ήσυχα  και μέσα σε 10 λεπτά μετα απο ένεση ξυλοκαινης ήμουν χωρις νύχι μεν και με μπανταρισμένο πολυ καλά πόδι δε.Με τις αλοιφές μου ανά χείρας τηλεφωνώ στους φίλους μας οι οποίοι ενθουσιασμένου μου λένε  πως η Σαμαρινα είναι υπέροχη!!!
ΠΑΜΕ? Λέω στον άντρα μου ο οποίος με κοιτάζει αποσβολωμένος. Αντέχεις?μου απαντά.. Σιγά να μην καθίσω μέσα του λέω . Είπα να αποδράσω και θα το κάνω...

                                                                     Σαμαρινα!!!!

Η εκκλησία του χωριού .Ο κορμός ειναι μέσα στο ιερό και τα κλαδιά πάνω απο την στέγη!

Μετά απο μια μικρή περιήγηση  στο χωριό

και αφού παίξανε τα παιδιά χιονοπόλεμο

καταλήξαμε εδώ....

Συμπέρασμα ειχα αποφασίσει να αποδράσω και παρά τις δυσκολίες τα κατάφερα...

Τώρα με την σειρά μου θα χαρίσω αυτό το βραβείο 

στην Χρυσάνθη απο το chrysanthisart

στη Ρένα Χριστοδούλου απο τοdiaheiros

στην Χαρά απο το Art with no limits,

στην Χριστινα απο το create the style,

στην Marie απο το marie-meraki

στην MARIE-anne απο L'Atelier de Marie-Anne

και στην Demi απο το Ανακαλύπτοντας τους κρυμμένους θησαυρούς της ζωής!